W przedsionku nieba..

"Umysł jest źródłem zarówno cierpienia, jak i szczęścia,

Możemy zrobić z niego dobry lub zły użytek,

niosąc sobie i światu korzyści lub szkodę."

- Czagdud Tulku, Bramy buddyjskiej praktyki

Wewnętrzne zawirowania, zawiodły mnie dziś nad brzeg uśpionego morza..
Tym razem jednak, wędrowałam w kierunku cywilizacji.. powolnym krokiem mijałam nowe i te pamiętające zamierzchłe czasy budynki.. by dotrzeć do niewielkiego pubu, w którym 5 lat temu pracowałam przez krótki czas..
To odległe już czasy, jednak przywołują miłe wspomnienia - zapach przygotowywanych potraw (większość czasu spędzałam w kuchni, początkowo jako pomywacz, a chwilę później jako pomocnik kucharza.. niewiele brakowało a zostałabym kucharzem numer 2 :) gdyby nie fakt, iż po 3 miesiącach czekania, w końcu pozwolono mi rozpocząć pracę w szpitalu).
Wspomnienia przywołują również niezapomniane obrazy - za oknem rozciągającym się na całej długości budynku - w zależności od pogody - lazurowe, czasem grafitowe.. wzburzone lub spokojne.. morze - nieustannie zachwycało, moje tęskniące wówczas serce..
Niewyobrażalna była to wówczas tęsknota - zaskakująca intensywnością..
Najpiękniejsze były fale uderzające i rozpryskujące się o małe okienka - rozkołysane przez szalejący wiatr - wzbudzały emocje zbliżone do tych, jakie towarzyszą rybakom, powracającym do domu na swych małych kutrach, w chwili, kiedy rozszalałe morze rozpoczyna taniec żywiołów.. budzi swój gniew nie szczędząc niczemu winnych rybaków.. po czym cichnie, zapominając o swojej niszczycielskiej sile...

Jakże przypomina to naszą ludzką niszczycielską moc gniewu.. złości.. agresji..

.. "Gniewu, który z natury jest niszczący i wrogi. Ponieważ nie daje nawet namiastki szczęścia, stanowi jedną z najbardziej negatywnych sił."

Przy filiżance cappuccino, zgłębiałam dziś tajniki buddyjskiej praktyki.. spoglądając na delikatnie falujące morze, rozpryskujące swe białe pióropusze o kamienie, pokryte soczyście - zielonym mchem..

..morze - pełne spokoju i dobroci...

Wczoraj, późnym wieczorem, wróciliśmy z naszej jeziornej włóczęgi...
W przedsionku nieba, zakotwiczyliśmy nasze dusze..

..by czerpać moc płynącą z błękitnego nieba..

Pozostawiam Was wśród błękitów spowitych gęstymi chmurami..
Wśród szczytów gór i soczystej zieleni..
Z domkiem na skraju lasu..
W ciszy niosącej ukojenie..

Piękna Wam wszystkim życzę!!