Tam gdzie zima ciągle trwa...

Kartki z dziennika podróży..

..Odbyłam długą wędrówkę.. podążając wzdłuż drogi prowadzącej w nieznane, otoczona szczytami oraz wiatrem szargającym moje włosy, mijałam kolejne zbocza pokryte śniegiem..
Moje myśli przemierzały kolejne alejki mego umysłu, podobnie jak ja przemierzałam kolejne kilometry tej pięknej krainy..
Tylko ja i góry..
Ich muzyka i pejzaże malowane przez nieznanego artystę..
Błądząc wśród niezmierzonej przestrzeni mej duszy, niepostrzeżenie dotarłam do miejsca, gdzie szum płynącego potoku splatał rzeczywistość z niezwykłą mistyką...
..gdzieś za horyzontem kryje się nieznana kraina, tam ulotność naszych codziennych doznań zanika bezwiednie.. jest tylko świat pokryty śniegiem, wzburzone wody lodowatych potoków, które opływają szorstkie kamienie, unosząc w nieznane resztki skruszonego lodu..




..Po dłuższej wędrówce dotarłam do okrągłej kawiarni.. wymagało to nieznacznej wspinaczki, która napełniła mnie posmakiem optymizmu - teraz w mojej głowie rodzi się chęć prawdziwej wyprawy górskiej.. bowiem moja noga zniosła to wybornie, a to oznacza, że jak tylko śruby zostaną usunięte z mojej nogi - po jakimś czasie znów będę mogła przemierzać górskie szlaki :)

..maleńki budynek, położony na niewielkim wzgórzu - z oknami spoglądającymi w dal malowaną, rozciągającym się widokiem..
Przestrzeń i niezmierzone poczucie wolności..
Kolejne wierzchołki wyłaniają się z oddali, a na skrawku błękitnego nieba.. księżyc płynący wśród jasnych obłoków - jak samotny statek po wodach oceanu..

..wkrótce wracamy.. czas minął tak niepostrzeżenie - zaledwie odkryłam pierwsze pokłady zalegających myśli mych nieskładnych... zal i potrzeba dłuższej cichej bytności opływa wnętrze mojej duszy... na szczęście, niebawem znów tutaj wrócimy...

...Pogoda tym razem, naprawdę dopisała - a ja... nie zabrałam karty pamięci!!!

Tych kilka zdjęć zrobiłam telefonem, który jak się okazało nie robi aż tak złych zdjęć.. nie można zaliczyć ich do grona dobrych (zresztą te ostatnie głównie ze względu na pogodę, były chyba jeszcze gorsze :( ) .. mimo to, mam nadzieję, że pozwolą one posmakować Wam tę odrobinę piękna.. pomimo rodzącej się tęsknoty za wiosną :)

W drodze powrotnej, nasz znajomy zapoznał nas z pewną szkocką grupą Runrig wywodzącą się z wyspy Skye - jako rodowici mieszkańcy tejże wyspy, swoje utwory często śpiewają w języku gaelickim.

Zresztą, posłuchajcie sami...

Pięknych snów Wam życzę!!!