Fizjoterapia na łonie natury...

Cały wczorajszy dzień spędziłam poza domem, być może to nic nadzwyczajnego, jednak biorąc pod uwagę gdzie go spędziłam i co robiłam - sprawiło, iż był to zdecydowanie wyjątkowy dzień!
Ciągle jeszcze regularnie uczęszczam na fizjoterapię, a rozmawiając z moją fizjoterapeutką jakiś czas temu, poinformowała mnie, ze mogłabym spróbować znów jeździć na rowerze :)

.. jednakże tylko po prostych i płaskich ścieżkach rowerowych ..
I choć z informacji tej bardzo się ucieszyłam, jakoś do tej pory nie miałam okazji na rower się wybrać... aż do wczorajszego dnia :)
Dzień, niestety nie zapowiadał się zbyt pięknie, pogoda w kratkę jak to bywa w Szkocji, jednak Damian mając wolny dzień, umówił się ze znajomym, iż wybiorą się do Glentress Forest, gdzie byliśmy już wcześniej i zdecydowanie będziemy powracać!
Właściwie nie pytając mnie o zdanie, Damian zdecydował za mnie, ze i ja pojadę!
Biorąc jednak pod uwagę, iż od 7 miesięcy, na rowerze jeżdże tylko podczas fizjoterapii i to zaledwie 15 min - pomysł wydał mi się odrobinę szalony.

Co prawda w Glentress przygotowane są trasy o różnej trudności - ale to na pewno nie ścieżki rowerowe o płaskiej nawierzchni!

Poza tym szalone ulewy, które opanowały tutajszą rzeczywistość, choć trwały co prawda kilka - kilkanaście minut, jednak zdecydowanie nie sprzyjały ku temu, aby z przyjemnością wybrać się na pierwszą po tak długim czasie przejażdżkę.
Cóż jednak zrobić - poddać się i pozostać słabeuszem? O nie, zdecydowanie lepiej stawić czoła swoim słabościom i niesprzyjającym warunkom pogody.. a nóż, czeka nas miła niespodzianka??

Tak było kilka tygodni, przed złamaniem nogi...



Wczoraj, po stawieniu czoła dziwnym lękom, które towarzyszyły mi na początku, ja wybrałam tym razem najprostszą trasę, która cóż... i tak okazała się dla mnie mordęgą!

Droga była stosunkowo prosta, jednak sukcesywnie, prowadziła ku górze!

Po półgodzinnej męczarni :) dotarłam do pięknego miejsca, w którym odpoczywaliśmy również ostatnim razem...



I tak ku mojej miłej niespodziance - słońce wyszło zza chmur, a przede mną rozpościerał się cudowny widok!!


Mój odpoczynek trwał dłuższą chwilę - do momentu, kiedy Chmury znów spowiły niebo i ogromna ulewa zmoczyła mnie jak przysłowiową kurę :)

Co sił w nogach pognałam w dół drogi.. z nadzieją, ze tam właśnie odnajdę parking, na którym byliśmy umówieni z Damianem..

Na szczęście udało się - w przeciwnym razi, moje nogi - zwłaszcza lewa, nie przeżyłyby tak długiego podjazdu...

Na miejscu, czekał już na mnie Damian z Alanem... oraz pyszna czekolada na gorąco :)




Och, braki w mojej kondycji są zastraszające, poza tym ciągle rodzi się lęk, ze spadnę na lewą nogę - a to byłoby raczej bardzo bolesne... jednak fakt, iż mogę znów wędrować rowerem przez świat (hmm, to oczywiście przesadzone stwierdzenie - może przez mały jego skrawek), napawa mnie pozytywnym optymizmem :))
Pozdrawiam serdecznie i życzę Wam pięknego dnia!!