Już za parę dni, za dni parę, wezmę plecak swój...

..gitary nie zabiorę, ale plecak już spakowany czeka.. na kolejną podróż mojego życia.

Jeszcze nie do końca to do mnie dociera, ale już za dwa dni będę na drugim krańcu świata.

W głowie kłębią się myśli.. zastanawiam się nad wieloma rzeczami..

Czy o poranku w Laosie, napotkamy młodych mnichów, kroczących w skupieniu, wraz  z małą miseczką, po to aby otrzymać niewielką porcję ryżu, stanowiącą ich dzienny posiłek..

..jaki będzie poziom wody, biorąc pod uwagę fakt, iż jedziemy w porze monsunowej.. jakie będą nasze wrażenia podczas rejsu rzeką Mekong... Czy świątynie w Angkor zachwycą mnie tak jak zachwycają dzieła Michała Anioła? Jak smakują świerszcze?

Jak wyglądają pola ryżowe w Wietnamie?

..pomimo, iż pojawiające się w mojej wyobraźni obrazy, widziałam  na licznych zdjęciach, rzeczywistość zazwyczaj onieśmiela, wprowadza w stan wyjątkowej wrażliwości na otaczający nas świat..  niezmiernie ciekawi mnie to co czeka na mnie za progiem...

..Ludzie i ich życie - jakże różne od tego, które znamy.. niebawem przez moment stanę się  jego częścią, a przynajmniej będę miała szansę posmakować codzienności, którą znam zaledwie w maleńkim stopniu z kartek przewodnika.. podręczników szkolnych oraz licznych programów podróżniczych.

..zatem w stronę Laosu, Kambodży oraz Wietnamu jak i maleńkiej części Tajlandii podążać będę, już za parę dni, za dni parę... 

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, nie żegnając się, wręcz przeciwnie zabierając w podróż w mym sercu, myślach i duszy..

..a piosenka z mojego dzieciństwa, niechaj niesie nas wszystkich w dalekie zakątki świata, tam gdzie pragną dotrzeć nasze serca! : )