Podążając zachodnim wybrzeżem Wielkiej Brytanii...

Świecie szeroki

świecie cudowny..

Zachwycasz, czarujesz..
Omamiasz swoim urokiem, niczym czarodziej księżycową porą..

W pajęczynie splotów niekończących się wzgórz, rzek i poszarpanych klifów -

- rodzi się piękno nieokiełzanej urody..

Lot do Barcelony z przyczyn wszystkim znany - niestety został odwołany..

Tym niemniej nasze pragnienie odbycia podróży, dosięgło zenitu, dlatego też zmieniwszy bardzo szybko plany, spakowawszy sprzęt biwakowy - wyruszyliśmy w drogę..

Od dawna planowaliśmy podróż dookoła Wielkiej Brytanii, niestety brak czasu, ciągle odwlekał ów pomysł.. aż tu nagle proszę!!

Przyznaję, iż ogromnie cieszyłam się na nasz wyjazd do Barcelony - tym bardziej, iż miała to być niespodzianka urodzinowa dla Damiana mamy - niestety, niespodziewana erupcja wulkanu, skutecznie pokrzyżowała nasze plany..

Miejmy nadzieję, w niedalekiej przyszłości uda nam się naszą niespodziankę zrealizować - choć, niespodzianką już niestety nie będzie :(

W ogromnym skrócie - zważywszy na fakt, iż zdjęć przybyło w zatrważającej ilości - zaledwie kilkanaście wybrałam, aby raz jeszcze przemierzyć i z Wami podzielić się tym co zachwyca mą duszę nieustannie..

Szlak którym podążaliśmy, początkowo prowadził przez niekończące się góry, niezwykle urokliwej części Szkocji - Bordersy - zawsze kiedy wyruszamy w kierunku południowej części kraju - mamy możliwość zasmakowania pewnej niepowtarzalnej aury, jaka panuje w tym malowniczym miejscu.

Porośnięte trawą tudzież wszech obecnymi wrzosami wzgórza, liczne strumyki nad którymi pochylają się skrłowaciałe drzewa, lasy przesycone soczystą zielenią rodzących się listków - tworzą mozaikę niebywale pięknej krainy.

Szkocja w zdecydowanie większej swej części jest krajem górzystym - niezwykłym doprawdy zważywszy na fakt, iż przemierzając dzień cały, najdalsze zakątki bezludnych bezdroży - pozwala unieść skrzydła wyobraźni, niczym ptak przemierzający odległe krainy.. poczucie wolności i totalnego zespolenia z otaczającą przyrodą - bezgranicznie wypełniają zarówno serce jak i duszę człowieka!

Po drodze mijamy stare kamienne i drewniane domy, wiekowe mosty.. a każdego dnia o poranku budzą nas, to: małe owieczki, kozy, śpiew ptaków, fale wzburzonego morza, tudzież szum płynącego nieopodal potoku..

Wąskimi, niebywale stromymi drogami podążaliśmy to w dół, to w górę - nierzadko napawając się błękitem morza, które splata swe wody z wodami oceanu..

Walia - zielona kraina - zaskoczyła nas totalnie odmiennym językiem, o którym słyszeliśmy, jednak nie sądziliśmy, iż różni się tak bardzo..

O poranku pełnym słońca, ciepłych powiewów wiatru muskających delikatnie nasze twarze wraz z pachnącą kawą oraz smakowitymi mufinkami - witaliśmy każdy kolejny dzień, niczym największy dar..

..a kiedy wieczorem dotarliśmy do pierwszych klifów poszarganych przez minione wieki, wzburzonymi falami oceanu - spełniały się kolejne okruchy marzeń - tworząc układankę wielkiej szczęśliwości..

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie, a dla sympatyków celtyckich dźwięków - odrobina muzyki!