Podniebne loty..

...Słońca promieni potrzeba mi wiele

powiewu wiatru

oraz bezkresnej przestrzeni...

...Potargane włosy unosi niecierpliwy wiatr

płomień minionych zdarzeń

przygasa wraz z kolejnym dniem..

światu ofiaruję zerwane stokrotki

choć błądzę samotnie po zielonych łąkach..

mija kolejny dzień

a ja otulam się ciepłym płomieniem..

odkryte ramiona me, składam w ofierze

młodości i życiu, które przemija niczym blask zachodzącego słońca...

...most pomiędzy Danią a Szwecją...

..Poczucie podniebnej wirtuozji wypełnia najskrytsze zakamarki mojej duszy..

Kocham to uczucie, choć jako mała dziewczynka zastanawiałam się czy wolałabym być ptakiem, czy też rybą oceaniczną?

Będąc ptakiem mogłabym przenikać płynące po niebie obłoki.. unosić swe skrzydła lawirując w niekończącej się przestrzeni..

Jako ryba, natomiast - opłynęłabym świat w najbarwniejszych głębinach toni morskiej... muskająca ciało woda, w nie mniejszym stopniu wyzwala poczucie wolności..

Jednak to podniebne loty nieustannie wypełniały moje senne wędrowanie.. zwłaszcza kiedy zaczytywałam się w Ptaśku - każdy dzień, przeradzał się w noc podniebnych wędrówek - unosząc ramiona stawałam się ptakiem.. jakże realistyczne uczucie! Podmuch wiatru zamieniał mój lot w podniebny taniec.. czy dlatego tak bardzo kocham zatracającą słodycz tanecznej mistyki?

Mogłabym być obłokiem, spoglądającym z wysoka, przysłaniając zbyt ciepłe promienie słońca..

Płynąc w nieznane, docierałabym do krain spragnionych deszczu... tam - poiłabym matkę Ziemię soczystym nektarem chłodnego deszczu..

...Raz w życiu, niczym ptak - dzięki uprzejmości mojego przyjaciela - lawirowałam w przestrzeni, kryjąc się w ramionach szybowca - niebywałe uczucie i nezapomniane wrażenia!

Podniebne akrobacje wyzwoliły we mnie najskrytsze tęsknoty za odwieczną pokusą podniebnego lotu wolnego ptaka...

Dziś - niezmiennie wspominam to uczucie, przy każdym kolejnym locie samolotem.. i choć lotów odbyłam już wiele - niedosyt odczuwam nieustannie..

Wczoraj wróciliśmy z Polski - nasz wyjazd był tajemną niespodzianką - z okazji urodzin Damiana mamy..

kolejny lot - kolejne podniebne zachwyty..

..pozornie zwyczajne - jednocześnie zachwycające kłębiące się obłoki..

..obrazy malowane zimowym pejzażem..

..zima w Polsce, przywitała nas iście po królewsku!!

I choć wiosny spragniona - z ogromną przyjemnością przemierzałam las pełen śnieżno-białej kołderki.. wiodący ku ..

...wieży, ukazującej podniebnego księcia..

...Rozmarzona tą podniebną liryką - pozdrawiam Was serdecznie z prawdziwie ciepłej i wiosennej Szkocji - choć nieznośnie wietrznej jednocześnie!

Dziękuję Wam za przesłane słowa!!!